Blog

Izolacje termiczne przeciwdziałają skraplaniu pary wodnej. Przyczyną tego zjawiska jest różnica temperatur między przewodem a pomieszczeniem, w którym się on znajduje. Izolacja wyrównuje tę różnicę i do skraplania nie dochodzi. Aby płaszcz izolacyjny właściwie spełniał swoją funkcję, musi mieć odpowiednią grubość. Niebagatelne znaczenie ma też sposób montażu, zapewniający izolacji całkowitą szczelność.

Przepływające w przewodach wentylacyjnych powietrze wywołuje drgania, których efektem są dźwięki. Jest to zjawisko dość kłopotliwe i nieprzyjemne. Na zminimalizowanie efektów akustycznych pozwala odpowiednia izolacja. Montuje się ją wewnątrz przewodów wentylacyjnych. Materiałem świetnie absorbującym dźwięki jest wełna kamienna.

Systemy wentylacyjne należy także odpowiednio zabezpieczyć przed pożarem. Jest to warunek określony w odpowiednim rozporządzeniu Ministra Infrastruktury. Z rozporządzenia wynika, że wymogiem jest konstruowanie przewodów wentylacyjnych wyłącznie z materiałów ognioodpornych, zaś wszelka palna izolacja może być zastosowana jedynie na ich wewnętrznej powierzchni w sposób nienarażający budynku na rozprzestrzenianie się ognia. Materiałami izolacyjnymi w dużym stopniu odpornymi na działanie wysokiej temperatury są wełna kamienna i szklana. Są to materiały wytrzymałe, odporne na wstrząsy i znakomicie wygłuszające hałas. Ich wadą jest silna higroskopijność – bardzo łatwo nasiąkają wodą. Do izolacji przewodów wentylacyjnych bardzo dobrze nadaje się kauczuk syntetyczny. Ten materiał ma niski stopień przewodzenia ciepła, jest zatem świetnym izolatorem.

Izolacja kanału wentylacyjnego musi zostać odpowiednio zamontowana, aby prawidłowo spełniać swoje funkcje. Kluczową sprawą jest szczelność izolacji. Materiał izolacyjny może zostać przyklejony do powierzchni kanału lub zostać przytwierdzony za pomocą tzw. gwoździ samoprzylepnych. Pomocne będą także specjalne opaski nylonowe.